Heden een specialleke in mixtape madness op maandag: een cd'tje voor een vreemdeling. Ter verduidelijking geef ik het toetsenbord door aan San F. Yezerskiy:
"Niet zo gek lang geleden kwam de bassist van Six Hands op de proppen met een schitterend concept: een secret Santa voor mixtapes. De namen van al zijn vrienden gingen in een hoed en toen ze er weer uitkwamen, wees het toeval mij het meisje Coby toe."
Omdat ik ooit iets walgelijk laf heb geschreven over de mama van het toeval moest ik een jongen bedienen met een muzikaal infuus. De man heet Christophe, draagt al eens teenslippers en werkt in een bank. Het cd'tje heet Tien geboden en negen voetnoten, draagt enkel Converse All Stars en is een eeuwige student. Ik heb het schijfje met een begeleidend schrijven in de brievenbus van Christophe gedropt. Nooit meer iets van gehoord. Altijd moeten ze mij hebben.
Volledig luisteren kan hier.
- Art Blakey & the Jazz Messengers – Warm-up & dialogue between Lee & Rudy. Zouden sport en muziek dan toch verwant zijn? Dat je achteraf pijn lijdt als je niet deftig opwarmt? Anderzijds: dialogeren tijdens de sport? Mij zou het niet lukken en het zou mij verbazen als Plato het wel deed. (Klik!)
- Two Russian Cowboys – Anarchy for choir. De meest etherische Sex Pistols-cover aller tijden.
- Faith No More – Arabian disco. U woont in het Middenoosten? U heeft zonet een dictator verjaagd? U bouwt vanavond een overwinningsfeestje? U heeft enkel nog een hymne nodig? Gevonden! (Klik!)
- Iggy Pop – Louie Louie. Gods eigen vuilnisman plakt nieuwe woordjes op de ultieme rock & roll standard. Hoort thuis in de bruine zak, wordt elke dinsdagochtend opgehaald door de knechtjes van Louie Louie Tobback. (Klik!)
- Morphine – The jury. Wie met de hond slaapt, krijgt zijn vlooien: Morphine heb ik door San F. Yezerskiy leren kennen. Het slapen in kwestie vond plaats in 's mans rode wagen.
- C.W. Stoneking – Brave son of America. De brave zoon is natuurlijk Douglas MacArthur. Hij vond het een goed idee de bom op China te smijten tijdens de Koraoorlog. Dat de man toen al zeventig was en wellicht dementeerde, hoort u mij niet zeggen. (Klik!)
- Matching Mole – O Caroline. Een symfonische folkdeun die ik soms wel en soms niet kan verdragen. Vandaag neig ik naar niet. (Klik!)
- The Paranoiacs – Be my baby. Toen waren garagerock en het Eurosongfestival nog gescheiden werelden met een diepe gracht vol bloeddorstige haaien ertussen.
- Dick Black – Daisy sweet. Drie snorren die grossieren in geilneverij.
- Larsson – Grooving on L.
- Volt – Niki Lauda’s girl. De jonge Daan Stuyven: twee gezichten één formule als Lauda en Niki.
- Thom Yorke – Skip divided. Eigenlijk viel dat soloplaatjes van Thommetje Lodderoog best te pruimen. (Klik!)
- Meuris – Alles half.
- Gang Starr – The militia. Iemand zin om een knokploeg op te richten? (Klik!)
- Eric B. & Rakim – I know you got soul. Bon, dit gaat efkes duren. Even zien. The J.B.'s was James Brown zijn begeleidingsband in vroege jaren zeventig. Op vrije woensdagnamiddagen enzo werkten the J.B.'s wel eens voor eigen rekening. Het nummer I know you got soul is daar een voorbeeld van, het werd op single uitgebracht toegeschreven aan Bobby Byrd, de hoofdvogel van de groep. Vijftien jaar later sampelde hiphopduo Eric B. & Rakim de track, plakte er een nieuwe tekst op maar behield doodleuk de titel. Waar blijft mijn rubriek in De laatste show, Wouter? (Klik!)
- Buffalo Tom – Going underground. Ge moet al van heel slechte huize komen om een cover van the Jam te verkloten. (Klik!)
- Michael Cox – Angela Jones. Angela Jones speelt in Pulp fiction het Franse grietje waar Bruce Willis mee neukt na het boksen maar dit liedje heeft daar niets mee te maken. (Klik!)
- Carole King – Will you still love me tomorrow? Misschien wel de zwaarwichtigste existentiële kwestie aller tijden. (Klik!)
Zelf heb ik dit prachtig schijfje gekregen van Pink, de gitarist van Alufa en wijlen C'est ainsi que ça marche zaliger.
